Дзюба, Сяргей Віктаравіч

Дзюба, Сяргей Віктаравіч (укр. Дзюба Сергій Вікторович) (20 верасня 1964 года, г. Пирятин Палтаўскай вобласці) - украінскі пісьменнік, журналіст, рэдактар, выдавец, перакладчык, грамадскі дзеяч, навуковы працаўнік.

1 Біяграфія

2 Творы

3 Грамадская дзейнасць

4 Узнагароды

5 Літаратура

6 Спасылкі

Біяграфія 

Нарадзіўся 20 верасня 1964 года ў горадзе Пирятин Палтаўскай вобласці ў сям'і рабочых. Служыў у арміі (1984-1986), скончыў факультэт журналістыкі Кіеўскага дзяржаўнага універсітэта ім. Т. Г. Шаўчэнка (1982-1989).

З 1989 года працуе ў Чарнігаве: карэспандэнтам абласной маладзёжнай газеты "Гарт" (1989-1992), галоўным рэдактарам прыватнай «Нашай газеты» (1992-1993), намеснікам галоўнага рэдактара газеты «Чарнігаўскія ведамасці» (1993-1999), ўласным карэспандэнтам газеты « Моладзь Украіны »(1993-1999), ўласным карэспандэнтам радыё« Свабода »(1997-1999), старшынёй савета грамадскай арганізацыі« Чарнігаўскі медыя-клуб »(1998-1999), загадчыкам аддзела выдання аблдзяржадміністрацыі« Чарнігаўскі веснік »(1999-2000), рэдактарам інфармагенцтва «Медыя-прастору» (2000-2002), кіраўніком прэс-службы абласнога ўпраўлення культуры (2002-2004), дырэктарам выдавецтва «Чарнігаўскія абярэгі» (2001-2005), кіраўніком чарнігаўскага карпункту часопіса «Украіна» (2009), загадчыкам рэдакцыяй радыё тра «Новы Чарнігаў» (2005-2011). Маёр запасу.

З 2000 года - прэзідэнт грамадскай арганізацыі «Чарнігаўскі інтэлектуальны цэнтр» (аб'ядноўвае 45 галоўных рэдактараў, асабістых карэспандэнтаў, журналістаў прэсы, радыё, тэлебачання, а таксама пісьменнікаў і навуковых работнікаў; праводзіць творчыя сустрэчы, прэзентацыі, канферэнцыі, "круглыя ​​сталы", арганізоўвае выставы, займаецца журналісцкай, літаратурнай, навуковай, асветніцкай, праваабарончай, выдавецкай дзейнасцю), старшыня Чарнігаўскай гарадской арганізацыі Нацыянальнага саюза журналістаў Украіны (з 2007 г.), кіраўнік Школы маладога журналіста і Чарнігаўскай абласной літаратурнай студыі (з 1993.), старшыня камітэта па ўзнагароджанні Міжнароднай літаратурнай прэміяй імя Мікалая Гогаля «Трыюмф» (з 2004 г.), старшыня журы штогадовых абласных конкурсаў для дзяцей і моладзі - літаратурнага і журналісцкага (з 1999-га).

Тэмы яго журналісцкіх публікацый: дзіўныя людзі, неверагодныя гісторыі, якія адбываюцца рэальна; нарысы пра ўкраінскіх міратворцах і суайчынніках, якія ваявалі ў савецкія часы ў Афганістане, Егіпце, В'етнаме і іншых краінах; а яшчэ - прыгоды, вандроўкі, экстрым, містыка, дэтэктыўныя гісторыі, культура , мастацтва, літаратура, спорт ... Матэрыялы пра выдатных украінцах доўгі час друкаваліся ў газетах «Моладзь Украіны» і «Горад». У эфіры гучыць 36 радиопьес Сяргея Дзюбы, дзе ён - драматург, рэжысёр-пастаноўшчык і адзін з акцёраў.

Творы [правіць | рэдагаваць зыходны тэкст]

Аўтар 41 кнігі: зборнікаў паэзіі «Калісьці я напішу апошні верш» (К., 1995), "Сонца пахне снегам і яблыкамі» (К., 1997), «У ліпені нашых гадоў» (Нежын, 2006); кніг пародый «Каханне з тралейбусам» (Нежын, 2003), «Зіма такая маленькая, як японка» (Нежын, 2004), «Кожнай жанчыне хочацца ... на Марс »(Нежын, 2005); раманаў-казак« Кракатунчик - кляновы бог »(Чарнігаў, 1999),« Гопки для Кракатунчика »(Чарнігаў, 2003),« Выйшла душа на твар. Новыя прыгоды Кракатунчика і яго сяброў »(Луцк, 2007); зборнікаў публіцыстыкі з радыёверсіі« Тата ў дэкрэтным адпачынку »(Нежын, 2007),« Як я быў агентам ЦРУ »(Нежын, 2008),« Лавец сноў »(Чарнігаў, 2009 ), «Замініраваны рай» (Чарнігаў, 2009), «Заяц, русалка і кулямёт» (Чарнігаў, 2010), «Каралі і" капуста ". Неверагодныя прыгоды ўкраінца Паўлюка »(Чарнігаў, 2011),« Жыццё паміж кулямі "(Чарнігаў, 2011), кнігі прозы і публіцыстыкі« Траянцы »(Чарнігаў, 2012), рэцэнзій" Нечаканыя сустрэчы падаўжаюць жыццё »(Чарнаўцы, 2013). У суаўтарстве з Ірынай Кулакоўскі напісаў раман з радыёверсіі для дзяцей «Потягуськи» (Луцк, 2008). Сааўтар энцыклапедычнага даведніка «Чарнігаўшчына» (Чарнігаў, 2003, 2-е выд. - Чарнігаў, 2004).

Усе кнігі Сяргея Дзюбы прысвечаны яго жонцы - Таццяне Анатольеўне Дзюба (Мурзенко) - пісьменніку, журналісту, дактарант Інстытута журналістыкі Кіеўскага нацыянальнага універсітэта імя Т. Шаўчэнкі, кандыдату філалагічных навук, дацэнту (скончыла аспірантуру Інстытута літаратуры імя Т. Г. Шаўчэнкі Нацыянальнай акадэміі навук Украіны і факультэт журналістыкі Кіеўскага дзяржаўнага універсітэта імя Т. Г. Шаўчэнкі. На думку спецыялістаў, гэта - адзіны такі выпадак у гісторыі сусветнай літаратуры. Разам з заслужаным артыстам Украіны, кампазітарам Мікалаем Збарацким напісаў цыкл песень «Добры дзень, родныя!». Кампазітар песень на вершы Аляксандра Блока, Барыса Пастэрнака, Таццяны Дзюбы, Аляксандра Кабанава, Рамана Скіба, Юрыя Бедрика, а таксама іншых украінскіх і замежных паэтаў.

Складальнік анталогій сучаснай украінскай паэзіі «Пастухі кветак» (Чарнігаў, 1999), «Станцыя Чарнігаў» (Львоў, 2002), «Пад небам Палесся» (Чарнігаў, 2003), анталогіі сучаснай украінскай прозы «Чарнігаўскі шлях» (Чарнігаў, 2004); укладальнік, выдавец зборнікаў паэзіі, прозы, літаратурнай крытыкі маладых пісьменнікаў "Кава для анёлаў» (Чарнігаў, 2002) і «Кава для анёлаў. Выпуск другі »(Чарнігаў, 2004); сааўтар зборніка« Гатэль на рагу паралеляў »(Чарнігаў, 1991: Вып. 1, серыя« СКІФ »: спецслужбы, крымінал, гісторыя, фантастыка), укладальнік і выдавец зборнікаў« Насця Каменская з вуліцы Вішнёвым »(Чарнігаў, 1991: Вып. 2, серыя« СКІФ ») і« Сябар мой, кат "(Чарнігаў, 2003: Вып. 3, серыя« СКІФ »).

Паэзіі Сяргея Дзюбы перакладзены на 50 моў: рускі (Ігар Паўлюк, Уладзімір Ільін), англійская (Багдан Бойчук, Люба Гавур), нямецкі і партугальская (Вера Воўк), французскі (Дзмітрый Чысцякоў, Усевалад Ткачэнка), іспанскі (Сяргей Баршчэўскі), італьянскі (Надзея трускавецкіх), грэцкі (Фотини Папарыгу), турэцкі (Ірына Прушковская), шведскі (Сохраб Рахімі), нарвежская (Дагфін фолд), фінскі (Ээра Балк), японскі (Хіросі Катаока, Наталля Бортнік), кітайскі (Яраслаў Шчарбакоў), карэйская (Вікторыя Жыла), в'етнамскі (Таццяна Чан), фарсі (Надзея Вішнеўская), арабская (Кацярына Панасюк), іўрыт (Шауль Рэзнік, Адиф Экрона), бенгальская (Ашыс Санйал), чэшскі (Рыта Киндлерова), славацкая (Іван Яцканин) , сербскі і харвацкі (Юрко Позаяк), балгарскую (Дзімітр Хрыста), венгерскі і румынская (Томаш Вашут), албанская (Етон Келменди), польскі (Войцех Пестка, Раксана Кжеминська, Ганна Тылютка, Мар'яна Хлопек-Лабо), македонскай і эсперанта ( Вера Чорны-Мяшкова), баснійская (Сеідаў Беганович), славенскі (Бістрыца Мыркуловська), грузінскі (Рауль Чилачава), армянскі (Наір Давоян), азербайджанскі (Ферхад Туранлы), туркменскі (Ак Вельсапар), казахскі (Ауэзхан Кодар), беларускі ( Лілія Бандарэвіч), таджыкскі (Шохін Самад), Удмурцкай (Пётр Захараў), чувашская (Лідзія Філіпава), ромский (цыганскі) (Пётр Главацкі), крымскататарскі (Сейран Сулейман), латышскі (Імант Аузинь), літоўскі (Інга Крукаускене), эстонскі (Аарэ Пабер).

Творы С.Дзюбы апублікаваныя ў газетах і часопісах 23 краін: Украіны, Расіі, ЗША, Францыі, Канады, Германіі, Японіі, Аўстраліі, Бразіліі, Ізраіля, Чэхіі, Славакіі, Балгарыі, Польшчы, Македоніі, Эстоніі, Малдовы, Беларусі і інш; а таксама выйшлі ў анталогіях сучаснай украінскай паэзіі: «Videira / Лаза» (Рыа-дэ-Жанейра, Бразілія, 2009, на украінскай і партугальскай мовах), «Туманы» (Ізраіль, 2005, іўрыт) і «Сонечныя кларнеты» (Францыя, Парыж, 2013, на французскай мове), міжнародным украінска-эстонскай паэтычным праекце «Чырвоная кніга Украіны» (Кіеў-Талін, 2009, 2-е выд. - 2010, на ўкраінскай, англійскай і эстонскай мовах). Таксама на рускую мову перакладзены яго казачная трылогія аб Кракатунчике, раман «Потягуськи» і аповесць «Улюбёнец неба» (пра лёс легендарнага лётчыка Аляксандра Молодчего).

Сяргей Дзюба прадстаўлены ў хрэстаматыі «Украінская літаратура для дзяцей» (К.: Акадэмія, 2011; укладальнік Аксана Гарачковская; 800 c.). Падручнік, у які склалі творы класікаў ўкраінскай літаратуры (Тараса Шаўчэнкі, Івана Франка, Панцеляймона Куліш, Лесі Украінкі, Міхаіла Кацюбінскага ...) і сучасных пісьменнікаў (Ліны Кастэнка, Барыса Олійнык, Змітра Паўлычка, Івана Драча, Мікалая Вінграноўскага, Васіля Сіманенка, Рыгор Цюцюннік ...) Міністэрства адукацыі рэкамендавала для вывучэння ў школах, каледжах і універсітэтах Украіны.

Перакладае з беларускай на ўкраінскую мову. Пераклаў (разам з Таццянай Дзюба), склаў і выдаў кнігі беларускай пісьменніцы Ліліі Бандарэвіч (Чарненка) «Жанчына, сёе пра што дасведчаная» (Чарнігаў, 2000), "Ведзьма з будучыні» (Чарнігаў, 2002), «На берагах кахання» ( Чарнігаў, 2004) і «Мы ўсе - падарожныя» (Чарнігаў, 2009). Пераклаў творы сучаснага іранскага паэта з Швецыі Сохраб Рахімі (разам з Надзеяй Вішнеўскай), казахскага пісьменніка Ауэзхана Кодара, класіка сучаснай латышскай літаратуры Імант Аузиня, туркменскага пісьменніка са Швецыі Красавік Вельсапара.

Творы Сяргея Дзюбы прачыталі, паслухалі і паглядзелі ў кнігах, газетах, часопісах, па радыё, тэлебачанні і ў інтэрнэце больш за два мільёны чалавек па ўсім свеце.

Грамадская дзейнасць [правіць | рэдагаваць зыходны тэкст]

Член Нацыянальнага саюза пісьменнікаў Украіны (1996), ганаровы прафесар Луцкага інстытута развіцця чалавека Універсітэта «Украіна» (2010).

Ўзнагароды [правіць | рэдагаваць зыходны тэкст]

Лаўрэат міжнародных, ўсеўкраінскі, абласных прэмій і конкурсаў: імя М. Кацюбінскага (1998), М. Гогаля («Трыюмф») (1999), В. Стуса (1999), Д. Нитченко (Украіна-Аўстралія) (2000), І . Кошеливца (Мюнхен, Германія) (2003), Г. Патэльні («Сад набожных песень») (2005, 2011), В. Чарнавол (прэмія Дзяржаўнага камітэта тэлебачання і радыёвяшчання Украіны за лепшую публіцыстычную працу года) (2010), Н. Лукаша (ўсеўкраінскі конкурс гумару і сатыры «Шпигачки») (2010), П. Куліш (2011, 2013), Л. Глибова (2012), "Адродзім забыты жанр» (ўсеўкраінскі конкурс сучаснай радиопьесы) (2010), «Залаты Трызуб» (ўсеўкраінскі конкурс патрыятычнай паэзіі) (2011), «Смолоскип" (1994), «Гранослов" (1995), «Рукомесло» (першыя месцы ў паэзіі і прозе) (2003) і інш Неаднаразова прызнаваўся «Журналістам года» (у намінацыях «газета» і «радыё») (1999, 2006, 2010), «выдаўцы года» (2001-2005), «валанцёрамі года» (2000), пераможцам Чарнігаўскага абласнога конкурсу «Лепшая кніга года» (28 разоў, першыя месцы, 1999-2011). Узнагароджаны медалём Міністэрства абароны Украіны «За садзейнічанне Узброеным Сілам Украіны» (2009), ганаровымі граматамі Кабінета міністраў Украіны (2004) і Саюза пісьменнікаў Беларусі (2010).